Een avontuur in Weesp

Op een koude dag in december nam ik de trein naar Weesp, een kleine plaats vlak onder Amsterdam. Ik ging daar speciaal naartoe om het Weesper porselein te bekijken in het Weesper museum. Ik had die dag nog een paar andere afspraken in de buurt, dus ik had niet veel tijd.

Haastig stapte ik uit de trein en na enig georiënteer met behulp van mijn smartphone begon ik richting centrum te lopen. Het eerste wat ik tegenkwam was een verlaten bushalte en een saai huizenblok dat ooit in de jaren '80 modern moet zijn geweest. Tot dan toe maakte Weesp niet echt een goede indruk op me maar ik had toch haast, dus liep ik vlot door. Mijn telefoon loodste mij de hoek om langs een water en plotseling stapte ik in een totaal andere wereld.

Om de hoek lag het echte Weesp; prachtige oude huizen langs vaarten en grachten, ophaalbruggen en Hollandse kerken. In zo'n charmante plaats was ik lange tijd niet geweest. En meteen had ik spijt dat ik mijn agenda voor de rest van de middag had volgepland.

Ik probeerde de meest romantische route te lopen naar het gemeentehuis van Weesp waar op de tweede verdieping het Weesper museum is gevestigd. Een uiterst vriendelijk man bij de receptie (die duidelijk teleurgesteld was dat ik niet veel tijd had) maakte mij wegwijs in het gebouw. Ik ging met een imposante houten trap naar boven en probeerde in korte tijd zoveel mogelijk te genieten van het marmeren gemeentehuis.

Omdat het Weesper porselein maar 10 jaar geproduceerd is, van 1760 tot 1770, is alleen de grote zaal van het museum ingericht met porselein. Ik rekende snel uit hoeveel tijd ik aan elke vitrine kon besteden en begon als een dolle foto's te maken met mijn telefoon. Gelukkig zijn die apparaten vrij snel leeg, en kon ik na een kwartier echt goed gaan kijken. Ik drukte mijn neus tegen het glas om de prachtig gedetailleerde schilderingen op het porselein goed te kunnen zien.

Ik zag tulpen, korenbloemen, primula's, rozen, viooltjes en vele andere bloemen. Maar ik zag ook kleine geschilderde figuren, hanen, vlinders en bomen. Op sommige gebaksbordjes zijn op willekeurige plekken kleine insecten zoals bijen en vliegen geschilderd. Een tekst legt uit dat deze insecten werden geschilderd om kleine foutjes te maskeren die zijn ontstaan tijdens het bakproces. Bij het zien van dit soort imperfecties begon mijn hart een beetje sneller te kloppen. Wat was het heerlijk om me even te wanen in de 18de eeuw waar ik me kon omringen met zoveel handwerk. Heel wat anders dan de massaproducten waarmee ik ben opgegroeid.

Het werk van Linda Nieuwstad  nog in haar atelier

Ik pakte mijn schetsboek en kriebelde een paar bloemetjes op papier. Wat me opviel is dat veel afbeeldingen in de kleur paars zijn, of zoals de bordjes het noemen "bietenrood" en een ook de kleur donkeroranje of brique zag ik veel terugkomen. Ik maakte een paar notities over het kleurenpalet en zag dat het tijd werd om naar het station te gaan. In het museumwinkeltje kocht ik snel een paar ansichtkaarten en een boekje over de Hollandse porselein route en verliet met tegenzin het museum.

Een paar maanden later heb ik mij in alle rust verder kunnen verdiepen in het Weesper porselein. Regelmatig denk ik terug aan mijn bliksembezoek aan Weesp en het museum. Gevangen door de pracht van het Weesper porselein, besluit ik een bloemstuk te ontwerpen gebaseerd op de bloemen en de kleuren van de schilderingen op het Weesper porselein. Inmiddels prijkt er een paarse tulp van twee en een halve meter hoog in mijn atelier, en begint de donkeroranje primula ook al vorm te krijgen. Dit bloemstuk zal ik voor het eerst presenteren tijdens de Salone del Mobile in Milaan in het Palazzo Francesco Turati tijdens een tentoonstelling van Masterly-the Dutch in Milano. Maar eerst hoop ik het bloemstuk op 23 maart te fotograferen in de marmeren burgerzaal van het stadhuis van Weesp.

Daar waar het werk vandaan komt.

Voor meer informatie over het werk van Linda Nieuwstad bezoek haar website: www.lindanieuwstad.nl